Het is voorbij met Conor McGregor

Het is voorbij met Conor McGregor

augustus 8, 2023augustus 8, 2023 admin

Iedereen weet dat Conner over zijn hoogtepunt heen is. Het recente UFC-evenement, UFC 291, was ongetwijfeld boeiend. De finale strijd tussen Justin Gaethje en Dustin Poirier was veruit het hoogtepunt. Na Gaethje’s overweldigende knock-out overwinning op Poirier, uitte McGregor zijn gedachten op X – een waarschuwing voor Gaethje dat hij hem spoedig een lesje zou leren.

De McGregor van nu is niet meer de McGregor van 2015. Zelfs de McGregor van 2020 is hij niet meer.

Enkele jaren geleden zou zo’n uitspraak ophef veroorzaken. Maar in 2023 is McGregor slechts een schim van de vechter die hij ooit was. Op Twitter werd hij belachelijk gemaakt als iemand die meer blaft dan bijt. Gevraagd naar McGregor’s uitspraken reageerde Gaethje dat hij altijd openstaat voor grote gevechten. Toch voegde hij eraan toe dat hij niet tegen iemand zou vechten van wie hij vermoedt dat die steroïden gebruikt. McGregor ontkent dat hij steroïden gebruikt, maar niemand gelooft echt dat hij Gaethje zou kunnen verslaan.

Natuurlijk heeft McGregor’s grote prestaties geleverd in de sport. Maar het is tijd voor een eerlijke discussie over deze Dubliner.

Een decennium geleden, toen McGregor 25 was, maakte hij zijn UFC-debuut tegen Marcus Brimage. Hij won die strijd op verbluffende wijze door Brimage in iets meer dan 60 seconden te verslaan. Een jaar later, tijdens zijn derde UFC-optreden, was hij de hoofdact van een evenement in Dublin. McGregor behaalde een knock-out in de eerste ronde tegen Diego Brandão.

Enkele maanden later scoorde hij een knock-out in de eerste ronde tegen de eerder genoemde Dustin Poirier. Op 11 juli 2015 veroverde hij met een TKO in de tweede ronde van Chad Mendes de interim vedergewichtstitel. Vijf maanden daarna schakelde hij José Aldo in 13 seconden uit (de snelste afloop in de geschiedenis van UFC-titelgevechten) om de titel te verenigen. December 2015 was McGregor op zijn hoogtepunt. Sindsdien ging het grotendeels bergafwaarts – een mix van verwoestende blessures en beschamende verliezen.

De McGregor van vandaag is niet de McGregor van 2015. Hij is zelfs niet de McGregor van 2020, de laatste keer dat hij een professioneel gevecht won. Die overwinning behaalde hij tegen Donald ‘Cowboy’ Cerrone, een vechter die meer dan een decennium geleden zijn hoogtepunt beleefde.

In de jaren sinds zijn veroveringen in de Octagon heeft McGregor om alle verkeerde redenen de krantenkoppen gehaald. Wanneer hij niet bezig is met het aanvallen van oudere mannen en het vernielen van de telefoons van fans, is hij te vinden terwijl hij whisky van twijfelachtige kwaliteit aan de man brengt. Tegenwoordig wordt McGregor’s naam met van alles geassocieerd behalve met daadwerkelijk vechten.

Zeker, McGregor heeft een mooi lifestyle merk en hij heeft onlangs nog een Netflix-documentaire uitgebracht, (McGregor Forever) en ja, hij is honderden miljoenen waard. Maar Conor McGregor is in de eerste plaats een vechter – of was dat tenminste tot voor kort.

Een paar jaar geleden zou je McGregor met één woord hebben omschreven: ‘krachtig’. In 2023 is dat ‘wispelturig’. Als topatleten hun lichaam behandelen als een tempel, lijkt McGregor het zijne te behandelen als een vuilnisbak.

Hij heeft duidelijk een zwak voor alcohol. In februari, tijdens de opnames van The Ultimate Fighter in Las Vegas, dook een video van McGregor, een van de coaches van de show, op. Hierin bood The Notorious, ogenschijnlijk dronken, shots van zijn whisky aan de deelnemers aan – precies de mensen die hij zou moeten begeleiden.

Op veel manieren is zijn verlangen om dronken te worden begrijpelijk. We drinken tenslotte vaak om te vergeten. In The Ultimate Fighter was McGregor’s prestatie als coach, bij gebrek aan een beter woord, erbarmelijk. Het contrast tussen McGregor en Chandler, de andere coach in de show, kon niet groter zijn. De laatste is een volmaakte professional, een heer, iemand die volledig toegewijd is aan zijn vak. Hij is niet geïnteresseerd in Netflix-shows of flitsende auto’s. Net als alle grote vechters is hij geïnteresseerd in het winnen van zoveel mogelijk gevechten. Chandler is consistent. McGregor is chaotisch.

Gedurende de hele serie heeft Chandler zijn leerlingen onvoorwaardelijke steun geboden. McGregor daarentegen bood clichés, slecht advies en twijfelachtige trainingsmethoden.

Wat ons bij de vraag brengt: is McGregor klaar? Gezien het feit dat de Dubliner 35 is, en veel MMA-vechters hun hoogtepunt bereiken in hun twintiger jaren, lijkt het antwoord ja te zijn. Bovendien is het leven van McGregor een circus.

De manier waarop hij leeft, is niet verenigbaar met die van een topatleet. Je ziet Ronaldo niet wankelend rondlopen, onzin uitkramend. Je ziet Alexander Volkanovski, niet voor de rechtbank verschijnen. Echte topatleten zijn toegewijd aan hun vak. Ze eten, slapen en ademen hun professie. Ze besteden geen buitensporige hoeveelheden tijd aan het trollen van mensen online.

Conor McGregor loopt het risico een karikatuur van zichzelf te worden..

One thought on “Het is voorbij met Conor McGregor”