djokovich

Waarom haten tennisfans Novak Djokovic?

Hij heeft meer grandslams dan welke man dan ook in de geschiedenis van het tennis. Hij heeft de meeste weken doorgebracht als de nummer één gerangschikte speler. Hij is de enige man in het Open Tijdperk die elke major minstens twee keer heeft gewonnen. Ook heeft hij de onderscheiding om alle vier de grandslams tegelijkertijd in handen te hebben.

Momenteel vecht hij voor zijn recordverbeterende 24e grandslam, in een stad die niet echt dol op hem is, een stad die hem drie jaar geleden de grootste vernedering bezorgde door hem te diskwalificeren voor het per ongeluk raken van een lijnrechter, een stad waar hij tot vorig jaar niet mocht binnenkomen. Ja, Novak Djokovic is in New York; stap voor stap op weg naar zijn ultieme bestemming.

Dinsdag maakte hij genadeloos korte metten met Taylor Fritz, de lokale jongen die speelde, of beter gezegd gedwongen werd te spelen, als een dronkaard die de wind najaagt op een stormachtige nacht, struikelend en hinkend voordat het besef kwam dat het zinloos is om iets te doen. Het was zo’n nacht voor Fritz, die een echt vaardige speler is. Maar er is maar zoveel dat je kunt doen als de man aan de andere kant van het net speelt als in een droom, die de beste inspanning die je kunt leveren zo verwaand gemakkelijk verplettert.

Djokovic won, tot groot ongenoegen van het publiek. Maar daarin is niets nieuws. Al zijn overwinningen zijn impopulair, ontvangen met gedempt, tegenstrijdig applaus, en dat alleen omdat boe roepen naar een winnaar je er dom uit laat zien.

novak

Djokovic zegt dat hij eigenlijk niet houdt van betrokkenheid van het publiek bij het spel. Het voegt extra druk toe en verstoort je basale instinct. Nadat hij dinsdag vrij snel twee sets voor stond, werd Djokovic nog vastberadener om de wedstrijd af te sluiten, omdat het toestaan dat Fritz hier een set zou winnen, het publiek nog meer in het spel zou betrekken, waardoor het een “moeilijkere taak voor hem werd om te hanteren”.

Ik zeg niet dat Djokovic liegt – misschien is hij dat wel, wie weet! Maar het is moeilijk om deze uitspraak op waarde te schatten. Zijn hele carrière is een oefening geweest in het voeden van de haat van de fans. Sissen en uitjouwen – wanneer heeft dat hem ooit dwars gezeten? Er is nog geen empirisch bewijs, maar nauwelijks een tennisser zou het oneens zijn met het idee dat hij zich voedt met de negatieve energie, de wrok omzet in kracht, op een mysterieuze manier.

Aankomende vrijdag speelt Djokovic tegen de Amerikaan Shelton in de halve finale van de US Open en weer zullen we een vijandig publiek meemaken.