United weer in de top vier na spektakelstuk tegen Brighton

Manchester United heeft zichzelf én zijn supporters zowel laten juichen als bibberen. De ploeg van Rúben Amorim leek tegen Brighton & Hove Albion op weg naar een simpele 3-0 overwinning, maar gaf daarna bijna alles weg en had in blessuretijd een tweede goal van Bryan Mbeumo nodig om alsnog met 4-2 te winnen. Het is de derde competitiewinst op rij voor United – hun beste reeks in ruim een jaar – en brengt de club (tijdelijk) naar de vierde plaats in de Premier League. Brighton, dat vooraf zes van de laatste zeven onderlinge Premier League-duels met United had gewonnen en zelfs op jacht was naar een vierde opeenvolgende uitzege op Old Trafford, moest dit keer uiteindelijk buigen.

Dominant United voor rust

United begon fel, gesteund door een zeldzame thuiswedstrijd – dit was de enige wedstrijd op Old Trafford in een periode van zo’n vijftig dagen. De ploeg wilde dat voelbaar maken en zette Brighton meteen onder druk. In de 24e minuut viel de beloning: Matheus Cunha rondde beheerst af en maakte zo zijn eerste goal voor Manchester United sinds zijn komst in de zomer. Tien minuten later werd het 2-0. Casemiro vuurde van afstand, zijn poging werd van richting veranderd en verraste de Brighton-doelman.

mconverter.eu casimero — *Casemiro maakt de 2-0*

United voelde zich na die snelle dubbele tik duidelijk bevrijd. Amorim vierde de treffers langs de lijn alsof hij wist hoe belangrijk dit duel is voor de bredere reconstructie onder zijn leiding. Toch zat er ook meteen wat spanning in de lucht: scheidsrechter Anthony Taylor wuifde in de eerste helft twee penaltyclaims van United weg, iets wat tot hoorbare frustratie leidde bij de spelers én het publiek.

Tactisch zat het plan van Amorim slim in elkaar. Hij schoof Luke Shaw in een aangepaste rol om de opbouw van Brighton al vroeg te ontregelen. Die keuze leverde balveroveringen op precies de plekken waar United wilde toeslaan. Brighton probeerde zoals altijd van achteruit te voetballen, maar dat risicovolle spel kostte ze meerdere keren bijna de bal op eigen helft – en uiteindelijk ook goals.

Mbeumo lijkt de wedstrijd in het slot te gooien

Na rust leek United het duel definitief dicht te trekken. Bryan Mbeumo, die onder Amorim zichtbaar in vorm is geraakt en die vorige week ook al beslissend was, maakte er 3-0 van kort na de pauze. Op dat moment voelde het in het stadion alsof het een galavoorstelling ging worden: drie goals, controle, en een Brighton dat nauwelijks grip kreeg op Uniteds snelheid voorin.

Opvallend: dit United onder Amorim oogt duidelijk anders dan de versie van vorig seizoen. Nieuwe aanwinsten zoals Cunha en Mbeumo leveren meteen rendement voorin, terwijl ook andere frisse namen – inclusief doelman Senne Lammens – genoemd worden als bewijs dat de selectie daadwerkelijk aan het veranderen is.

Toch paniek

Maar waar United al het werk bijna gedaan leek te hebben, ging het spelbeeld alsnog kantelen. Amorim wisselde om krachten te sparen, en juist daarna verloor United de greep op het middenveld. Dat gebeurde ook al eerder dit seizoen wanneer Casemiro naar de kant ging; zonder hem werd United minder compact en kon Brighton makkelijker doorstoten.

In de 74e minuut kwam de spanning terug: Danny Welbeck, oud-spits van United, krulde een vrije trap rechtstreeks binnen voor 3-1. Brighton rook bloed, duwde United naar achteren en bleef spelen. In blessuretijd viel zelfs de 3-2 via een kopbal van Charalampos Kostoulas, waardoor Old Trafford ineens sidderde voor een complete meltdown.

bristol — *Danny Welbeck schiet de 3-1 binnen*

Op dat moment hing er een déjà vu in de lucht: United had alles onder controle gehad en stond nu alsnog te schutteren, precies het soort instorting dat dit team de afgelopen seizoenen zo vaak punten heeft gekost. Supporters, inclusief mede-eigenaar Sir Jim Ratcliffe die zichtbaar meeleefde op de tribune, zagen de spanning razendsnel terugkeren.

Mbeumo redt de avond

Net toen Brighton aanzette voor een slotstorm, gooide Mbeumo de deur alsnog dicht in minuut 90+7. Na een slimme doorkop-actie/dummy in de as kreeg hij ruimte op links en knalde hij hard en diagonaal raak: 4-2, opluchting, ontploffend stadion. Die tweede van de avond maakte hem onmiskenbaar de man van de wedstrijd. Het was niet alleen de beslissing, maar ook het statement: United laat zich dit keer niet meer bestelen.

Dat doelpunt was ook symbolisch voor de ommekeer onder Amorim. De Portugees heeft Mbeumo en Cunha niet alleen gehaald voor productie, maar vooral om United weer een duidelijk plan te geven in de omschakeling en in de druk op de bal. Waar Brighton, trouw aan zijn filosofie, wilde blijven voetballen, strafte United bijna elke fout keihard af.

De cijfers en de betekenis

Kijk je puur naar de statistieken, dan was het minder eenrichtingsverkeer dan de scorelijn suggereert. Brighton had 57 procent balbezit tegen 43 procent voor United, en schoot zelfs vaker richting doel (17 doelpogingen tegen 13), maar United was dodelijker: negen schoten op doel voor de thuisploeg, vijf voor de bezoekers. Die klinische efficiëntie – én het opportunisme in de omschakeling – was het verschil.

Sportief gezien is de impact groot. Met deze zege klimt Manchester United naar plaats vier in de ranglijst en pakt het voor het eerst sinds lange tijd drie Premier League-zeges op rij, iets wat volgens Engelse media al niet meer was gelukt sinds vorig seizoen en in feite de beste reeks is sinds de zomer van 2024. Voor Amorim, die onder een felle spotlight staat na een hectische seizoensstart en discussies over zijn speelstijl, voelt dat als legitimatie.

Voor Brighton is het dubbel. De ploeg van de Zuidkust blijft na deze nederlaag hangen in de middenmoot rond plek twaalf en zal zichzelf verwijten dat ze pas écht begonnen te voetballen op het moment dat het al 3-0 stond. Tegelijk laat het late slotoffensief zien dat hun lef en opportunisme nog altijd levensgevaarlijk zijn. Ze maakten Old Trafford opnieuw zenuwachtig – en dat lukt niet veel ploegen.

Conclusie

Manchester United wint, weer. Maar het was allesbehalve probleemloos. United liet zien dat het onder Amorim duidelijker en directer speelt, dat aankopen als Cunha en Mbeumo meteen leveren en dat zelfs een ervaren kracht als Casemiro nog altijd beslissend kan zijn – ondanks alle discussies rondom zijn toekomst en dure contractoptie. Tegelijk bleef ook zichtbaar waarom United nog niet terug is op absolute topniveau: zodra de controle even weg is, kan paniek alsnog toeslaan.

Toch is de bottom line simpel: 4-2, drie punten, top vier binnen bereik en weer een avond waarop Old Trafford écht leefde. Dat was lang geleden.