Forest gokt op Dyche: minder franje, meer resultaat

Nottingham Forest staat voor opnieuw een grote stijlverandering met Dyches directe aanpak

We bekijken wat de aanstelling van de oud-manager van Burnley en Everton betekent voor de structuur en spelers van Forest. We analyseren wat Sean Dyche Nottingham Forest kan brengen, welke spelers kunnen floreren en hoe de identiteit van het team zich mogelijk ontwikkelt.

Nottingham Forest zit al aan de derde manager van dit seizoen met de komst van Sean Dyche, kort na het einde van de 39 dagen durende regeerperiode van Ange Postecoglou die eindigde met een 3-0 nederlaag tegen Chelsea.

Het is opnieuw een stilistische koerswijziging op de bank, maar is Dyche de juiste keuze voor Forest op dit moment in het seizoen?

Dyche’s directe voetbal

Dyche was een groot succes bij Burnley gedurende een periode van tien jaar: hij transformeerde een degradatiekandidaat in het Championship tot een vaste waarde in de Premier League, met een vorm van no-nonsense voetbal die voor velen aan vroeger deed denken.

Maar dat is een simplificatie. Burnley’s taaie verdedigen onder Dyche gebeurde vaak in een mid-block, niet in een laag blok, en hun directe voetbal draaide om snelle omschakelingen in plaats van doelloze lange halen naar voren.

Op hun best leek Burnley’s stijl meer op de oorspronkelijke gedachte van Diego Simeone’s Atlético Madrid dan op “bus parkeren”.

Dyches managersrecord in de Premier League

*18e bij vertrek Dyche, eindpositie 18e
**16e bij vertrek Dyche, eindpositie 16e

Bij Everton ontstond de indruk dat Dyche nóg defensiever werd, mede door een periode waarin scoren lastig was.

Toch hield hij Everton in de Premier League in zijn eerste maanden aan het einde van 2022/23. Vervolgens leidde hij de club, ondanks een puntenaftrek van acht punten, naar de 15e plaats in 2023/24, voordat hij in het daaropvolgende seizoen na vijf maanden vertrok.

Vergelijking van Dyches periodes in de PL

Aan het einde van zijn enige volledige seizoen bij Everton verwoordde Dyche zijn tactische mantra, kort nadat een reeks van 13 wedstrijden zonder overwinning was doorbroken met een indrukwekkende 2-0 zege op Liverpool.

“Ik houd van direct voetbal,” zei hij. “Als je het hebt over direct voetbal, veronderstellen mensen dat je de bal simpelweg ver naar voren trapt. Dat is het helemaal niet. Hoe vaak kun je draaien en vooruit spelen? Dát is direct voetbal. Je moet diepte zoeken.

‘Het rondspelen rond het doelgebied is niets voor mij. Daar zie ik geen waarde in.’”

Statistieken tonen: Dyche nog reactiever dan Nuno

Dat is Dyche in een notendop: geen tijd voor mooie patronen, maar geloven in een urgentere speelwijze die bouwt op een solide basis.

Zijn gebruikelijke 4-4-2 werd bij Everton een 4-4-1-1, waarin Abdoulaye Doucouré als inschuivende “stormram” vanaf tien fungeerde. Vergelijk je de Premier League-data van Dyches Everton, Nuno Espírito Santo’s Forest en Postecoglou’s Tottenham, dan zie je hoe groot de sprong is geweest – eerst naar Ange, en nu weer terug naar iets defensievers met Dyche.

Er valt veel te duiden in die vergelijking. Dyche en Nuno liggen ongeveer gelijk op “directe snelheid” en “directe aanvallen per wedstrijd”, maar het is veelzeggend dat de nieuwe coach een aanzienlijk groter deel van de passes lang speelt, terwijl het aantal “10+ passes in veldspel-sequenties” per wedstrijd duidelijke daling vertoont.

Het bevestigt het oog: Forest ruilt de bliksemsnelle, moderne counters onder Nuno in voor een meer ouderwetse zoek-de-targetman-aanpak.

Dyche-ploegen hebben gemiddeld minder balbezit en, hoewel ze evenveel tegen krijgen als de andere twee, scoren ze duidelijk minder; door dieper te staan en vaker lang te spelen is scoren een grotere uitdaging.

Forest gaat dus van wijd open naar voorzichtig; van vermakelijk naar minder sprankelend. Dat hoeft niet per se slecht te zijn.

Hoe pakt Dyche de problemen aan en welke spelers floreren?

Het eerste wat Dyche zal doen is zijn 4-4-2 of 4-4-1-1 neerzetten. Als Forest weer een solide basis vindt, moet het mogelijk zijn om de lekkende defensie te dichten.

Postecoglou kreeg 11 tegengoals uit standaardsituaties in slechts acht duels (alle competities). Terzijde: maar liefst 41,9%van de goals van Dyches PL-teams viel uit standaardsituaties.

Daar staat tegenover dat Dyches PL-winstpercentage op 27,9% ligt, ruim onder Nuno’s 39,4% en Postecoglou’s 43,4%, al past de huidige selectie op papier best aardig bij zijn voorkeuren.

Dyche werkte eerder succesvol met Forests sterke targetman Chris Wood bij Burnley; Callum Hudson-Odoi kan de breedte en het dribbelwerk leveren zoals Dwight McNeil dat deed bij Turf Moor en Goodison; en Morgan Gibbs-White heeft de power om tweede ballen op te rapen, vergelijkbaar met Doucouré bij Everton.

Achterin zullen Nikola Milenković en Murillo opgelucht zijn om terug te keren naar een lage(re) verdedigingslijn. Veel van Nuno’s behoudende instincten sluiten (in grote lijnen) aan bij Dyche, dus de defensieve organisatie kan snel op orde zijn.

Elliot Anderson en Douglas Luiz zullen mogelijk moeten schakelen onder een coach die weinig hecht aan opbouwen van achteruit. Beiden kunnen worden omgevormd tot zessen die lange diagonalen “pingen”.

Stabiliteit en consistentie

Wat Dyche ook kiest, stabiliteit en consistentie worden sleutelwoorden. In 2023/24 begonnen zeven Everton-spelers minimaal 28 PL-duels, in een elftal dat bovenaan stond in het aantal lange ballen (3.057 pogingen) en 18e werd qua balbezit (40,8%).

Het zal dichter in de buurt komen van het voetbal waarmee Nuno succes had aan de City Ground.

Of het assertief of avontuurlijk genoeg zal zijn voor Forest – een club die na een zevende plaats vorig seizoen wil doorpakken – is een moeilijk te beantwoorden vraag.

Lees meer op Voetbaltripsengeland

​Read More