Hoe lang heeft Rúben Amorim nog?

Rúben Amorim dreigt voor Kerst ontslagen te worden’ — de tekenen stapelen zich op

Als het Premier League-seizoen zou zijn begonnen op het moment dat Rúben Amorim afgelopen november bij Manchester United instapte, zouden de Mancunians nu 17e staan met slechts acht zeges in 31 wedstrijden. Met gemiddeld nipt één punt per duel hebben United en Amorim sinds zijn aantreden 31 punten uit 31 verzameld — 37 minder dan koploper Liverpool en bijna 20 minder dan de ploegen die de Europese plaatsen bezetten.

Van de 17 continu aanwezige Premier League-clubs in die periode presteerde niemand slechter dan United. Om het nog erger te maken: ondanks Amorims 3-4-2-1 / 3-4-3-systeem, dat de ploeg theoretisch moeilijker te verslaan moet maken, staat United over die 31 duels op –13 doelsaldo; alleen West Ham (–17) doet het in die periode slechter. Vergelijk Uniteds cijfers met de andere clubs uit de ‘Big Six’ sinds speeldag 12 van 2024/25 en het beeld is onmiskenbaar: United bungelt onderaan.

De actuele stand van zaken (t/m 15 september 2025)

Derby-nederlaag als breekpunt: Op 14 september 2025 ging United met 3-0 onderuit tegen Manchester City. Amorim verdedigde na afloop opnieuw zijn filosofie en benadrukte dat hij het systeem niet opgeeft, hooguit namen wisselt. United staat na 4 speelronden op 4 punten en halverwege de ranglijst, maar de langere trend weegt zwaarder in de bestuurskamer.
Het ruwe cijferwerk: Sinds zijn officiële start in november 2024 boekte Amorim in de Premier League 8 zeges in 31 duels; dat is onderaan de liga-ranglijst voor dezelfde periode en gaat gepaard met het eerder genoemde –13 doelsaldo. Opta/Analyst-overzichten en meerdere kwaliteitsmedia schetsen hetzelfde beeld.
Vergelijking met de top: In dezelfde tijdspanne hebben ploegen als Liverpool en Arsenal substantieel meer punten gepakt; Liverpool staat na vier speeldagen van 2025/26 weer bovenaan en heeft al een voorsprong opgebouwd. Voor United vergroot dat de druk op korte termijn, omdat de weg naar de top-4 nu al lang lijkt.

Waarom het wringt: tactiek vs. uitvoering

Amorim staat bekend om zijn positiespel in een 3-4-3/3-4-2-1 met hoge wing-backs en agressief drukzetten. Bij Sporting CP werkte dat wél, mede dankzij perfecte profielen op de flanken en een ploeg die de structuur door en door kende. Bij United stokt het in drie schakels:

Opbouw onder druk: United heeft moeite om de eerste lijn te breken. De centrale trio’s worden vaak vastgezet, waardoor lange ballen resteren en het middenveld omzeild wordt — precies wat je in dit systeem níét wilt. (City’s press legde dat in de derby pijnlijk bloot.)
Transitie-verdediging: De wing-backs staan hoog; balverlies levert grote ruimtes naast en achter de drie centrale verdedigers op. De restverdediging is te vaak niet op orde, wat het negatieve doelsaldo verklaart.
Efficiëntie voorin: United creëert te weinig hoge-kwaliteit kansen per aanvalsfase. In Amorims systeem moeten de ‘tienen’ tussen linies opdagen en de wing-backs voor breedte én diepte zorgen. Die timing en bezetting ontbreken te vaak, waardoor United afhankelijk blijft van individuele ingevingen.

Bestuurlijke context: wanneer slaat ‘project-denken’ om in ‘risicobeheersing’?

Uniteds directie kocht vorig jaar expliciet een projecttrainer met contract tot 2027. Dat pleit voor geduld, maar de markt en de kleedkamer hebben hun eigen dynamiek:

Resultaatlijn: Acht zeges in 31 is voor een club met Champions-League-ambities simpelweg onder de lat. Daar komt bij dat United geen back-to-back competitiezeges boekte in Amorims eerste tien maanden — een dodelijke statistiek voor vertrouwen.
Publieke druk: Analyses in kwalitatieve media zijn intussen onverbloemd. Zelfs bij herhaling van zijn boodschap (“we veranderen het systeem niet”) neemt de scepsis toe — ook bij oud-spelers en analisten.
Korte-termijnagenda: De eerstvolgende graadmeter is Chelsea uit op 20 september. In de bestuurslogica zijn dit soort ‘checkpoint-wedstrijden’ vaak beslismomenten; een nederlaag kan de discussie over een ingreep vóór de winterstop aanwakkeren.

‘Ontslag vóór Kerst?’ — scenario-analyse

1) Doorstart met koersvastheid (laagste waarschijnlijkheid):
Amorim houdt vast aan 3-4-3, krijgt één of twee sleutelspelers terug in vorm, en United pakt een reeks van 10–12 punten uit vijf duels. Dat zou de narratief kantelen, maar vergt een plots kloppende veldbezetting én klinische afwerking.

2) Tactische concessies zonder dogma-breuk (realistischer):
Zelfde basismodel, maar met laagvliegende wing-backs tegen topploegen en een extra middenvelder die de as sluit (een 3-5-2 zonder bal / 3-4-1-2 met bal). Minder fraai, meer stabiliteit; de –13 kan dan sneller richting nul bewegen. Amorim hintte al dat personele wijzigingen eerder komen dan een systeemwissel.

3) Breuk en ontslag vóór kerst (reëel bij nieuwe dip):
Blijven de prestaties op ‘1 punt per duel’ hangen en gaan ‘checkpoint-duels’ mis, dan dreigt het klassieke Premier-League-pad: evaluatie in oktober/november, breuk vóór Kerst om de winterwindow te benutten. De statistiek “slechtste record van de 17 ever-present clubs sinds zijn aantreden” is daarvoor de casus belli.

Wat moet nu direct beter?

Restverdediging op orde brengen: Eén wing-back tegelijk in de hoogste lijn; de andere ‘parkeert’ in de halfspace. Dat sluit counters en dempt xGA. (Basisvoorwaarde om het doelsaldo te repareren.)
Heldere rolverdeling tussen de ‘tienen’: Één speler structureel tussen de linies, de ander diepte/strafrand. Nu lopen ze te vaak in elkaars zones.
Snellere omzetting bij pressing-triggers: City toonde hoe voorspelbaar Uniteds opbouw is; het vraagt ingestudeerde ‘exit-passes’ naar de tweede lijn.
Selectiekeuzes zonder reputatiebias: Amorim zei het zelf: namen kunnen veranderen, de filosofie niet. Dat vereist ook echt doorpakken bij onderpresteerders.

Er is nog geen formele breuklijn, maar álle indicatoren — puntenaantal, doelsaldo, trend en publieke druk — wijzen dezelfde kant op. Tenzij United in de komende weken een meetbare kentering laat zien, is het scenario “ingrijpen vóór Kerst” geen hyperbool maar een rationele uitkomst in het Premier-League-ecosysteem. Amorim blijft retorisch standvastig; de cijfers zijn dat óók. En die winnen het in Manchester doorgaans van principes.