Waarom Brad Pitts F1-film ‘nee’ te horen kreeg op Daytona — omwille van authenticiteit
Toen David Pettit in een ruimte stond tegenover twee van de grootste namen in Hollywood, Jerry Bruckheimer en Joseph Kosinski, zou niemand het hem kwalijk genomen hebben als hij even had getwijfeld aan zijn opdracht.
Het team achter de blockbuster “Top Gun: Maverick” had contact opgenomen met Daytona International Speedway (DIS) en de International Motor Sports Association (IMSA), één van ’s werelds toonaangevende raceklassen voor sportwagens, over een nieuwe film rondom de Formule 1 met Brad Pitt in de hoofdrol. Voor de openingsscènes van de toen nog titelloze film, inmiddels bekend als “F1: The Movie”, wilden de filmmakers opnames maken tijdens de prestigieuze Rolex 24 Hours at Daytona.
Aangezien zowel Daytona als IMSA eigendom zijn van de France-familie (die ook eigenaar is van NASCAR), was een overeenkomst snel bereikt, met vrijwel onbeperkte toegang tot DIS en echte beelden van de race in de film. Pettit, senior vice-president marketing en bedrijfsvoering bij IMSA, werd de aangewezen persoon om de productieploeg te begeleiden en de grenzen op te zoeken.
“Mijn taak is om regels voor jullie te breken en ervoor te zorgen dat jullie krijgen wat jullie nodig hebben,” vertelde Pettit het filmteam duidelijk tijdens een lunchbijeenkomst.
Hierna ging het team achter “F1: The Movie” direct aan de slag. De openingsscènes introduceren het personage Sonny Hayes, een voormalig F1-coureur die na zijn vertrek uit de hoogste raceklasse nu actief is in diverse racecategorieën wereldwijd.
Een essentieel onderdeel van het verhaal was aantonen dat Hayes, ondanks zijn leeftijd, nog steeds op hoog niveau kon racen. Hiervoor moest Hayes de Rolex 24 (in de film “Daytona 24” genoemd) winnen, wat geloofwaardig is gezien veel voormalige F1-coureurs daadwerkelijk deelnemen en winnen in deze raceklasse.
Gedurende enkele weken in januari 2024 streek de productieploeg neer op Daytona. Ze kregen een groot terrein op het binnenterrein van DIS tot hun beschikking. Frank Kelleher, president van Daytona International Speedway, vertelde dat het terrein “de grootte had van twee voetbalvelden.” Hij benadrukte de professionele aanpak en toewijding van de productieploeg, die zich uitstekend mengde met de autosportgemeenschap.
Aanvankelijk vroegen de producenten aan Pettit of ze de race mochten winnen door een eigen filmauto in te zetten. Pettit gaf aan dat als ze op eerlijke wijze zouden deelnemen met voldoende financiering, ze daadwerkelijk konden winnen. Vervolgens vroegen de filmmakers of ze een speciale filmauto mochten inzetten tijdens de race voor opname-doeleinden, maar IMSA wees dit af om de integriteit van de race te behouden.
Wel bood IMSA een alternatief door samen te werken met Wright Motorsports, dat al deelnam in de race met een Porsche in de GTD-klasse – dezelfde auto als Hayes in de film. Deze Porsche werd uitgerust met camera’s en kreeg een aangepaste branding voor het fictieve “Chip Heart Racing”, het team van Hayes.
Hoewel Pitt in werkelijkheid nooit daadwerkelijk deelnam aan de race, werden zijn rijscènes afzonderlijk opgenomen. Voor enkele scènes werd het raceschema licht aangepast, zoals het verlengen van een avondtraining om Pitt tijdens een pitstop te filmen.
Authenticiteit stond centraal in de productie. Regisseur Kosinski wilde bijvoorbeeld de traditionele vuurwerkshow van dichtbij filmen. Pettit bracht hem naar een unieke locatie bij de vuurwerkshow, waar Kosinski meteen wist hoe hij de scène moest filmen. Dit zorgde voor spectaculaire en authentieke beelden in de film.
Toch moest Daytona een keer ‘nee’ zeggen. De productie wilde de overwinningsscène filmen tijdens de echte race op zondagochtend. Kelleher weigerde dit vanwege operationele en authenticiteitsredenen. Hij legde uit dat als Hayes’ GTD-auto als eerste in de overwinningszone zou aankomen, dit ongeloofwaardig zou zijn, omdat deze klasse altijd als laatste binnenkomt in een chaotische, met champagne en confetti bezaaide overwinningszone.
Kelleher stelde voor eerst de echte racewinnaar te vieren en daarna pas de filmopname met Pitt te doen. Achteraf erkenden de filmmakers dat Kellehers aanpak inderdaad de authenticiteit verbeterde.
Na afloop van de opnames bedankte Brad Pitt persoonlijk Kelleher voor zijn advies en samenwerking, wat de bijzondere samenwerking tussen DIS, IMSA en het filmteam onderstreepte.
