WK 2026: de verwachtingen, angsten en voorspellingen

Er resten nog precies 365 dagen tot de aftrap van het WK 2026.

Het 23e toernooi om ’s werelds grootste voetbalprijs was al uniek door de 104 wedstrijden en een recordaantal van 48 deelnemende landen, verspreid over drie gastnaties – de Verenigde Staten, Canada en Mexico. Maar tegelijk lijkt het een toernooi met een duizelingwekkend aantal verhaallijnen.

Zal Noord-Amerika het grootste sportevenement ter wereld omarmen? Kunnen grootmachten als Brazilië en Italië hun neerwaartse spiraal ombuigen? Ontpoppen zich nieuwe supersterren of bevestigen de oude hun nalatenschap? En vooral: wie pakt de titel?

We stelden een panel van experts samen om de grote vragen te bespreken.

Hoe positief ben je over het toernooi?

Adam Crafton: Het wordt geweldig, want knock-outvoetbal op het hoogste niveau is dat altijd. Door het grotere deelnemersveld zien we een sterrenparade: de onverzettelijke Cristiano Ronaldo en Lionel Messi, een nieuwe generatie met onder meer Lamine Yamal en Désiré Doué, en mogelijk laatkomers als Erling Haaland.

Oliver Kay: Eerlijk gezegd had ik er tot een week geleden amper over nagedacht. Voetbal is tegenwoordig zo allesomvattend dat er weinig ruimte voor voorpret overblijft. Maar als ik even stilsta – en mijn bezwaren tegen het opgeblazen format en het toernooi over een heel continent negeer – word ik wel enthousiast.

Jack Lang: Ik ben verdeeld. Het is een WK, dus er zal glorie, gratie en gekte zijn. Het brede geografische canvas van de VS, Canada en Mexico spreekt aan na het eentonige Qatar 2022. Tegelijk is de context – politieke onrust in de VS, de hebzucht en borstklopperij van FIFA-voorzitter Gianni Infantino – niet te negeren.

Melanie Anzidei: Commercieel wordt het een succes: recordaantallen toeschouwers en kijkers, bergen geld. Maar zijn de wedstrijden toegankelijk? Of blijven ze vooral weggelegd voor fans die dynamische ticketprijzen kunnen betalen? Dat laatste wringt met het idee van het ‘mooie spel’.

Paul Tenorio: Het WK stelt nooit teleur. Grote toernooien in de VS evenmin. Het WK 1994 is nog altijd het best bezochte ooit. Ook de Copa América-edities hier waren succesvol. Dit uitgebreide WK wordt fantastisch.

Joshua Kloke: Het is moeilijk níét positief te zijn in Canada. Het team heeft de meest getalenteerde selectie ooit en speelt, met een nieuwe bondscoach, ook het beste voetbal uit de geschiedenis. De hoge kosten drukken wel zwaar op gaststeden Vancouver en Toronto, maar als Canada Soccer zijn product goed promoot, kan dat gevoel van positiviteit winnen.

Felipe Cardenas: Heel positief. De VS is geen perfecte gastheer – zie de Copa América 2024 – maar het WK wordt een doorslaand succes. Groter dan dit wordt het niet.

Wat is je grootste zorg?

Crafton: Ik vrees dat hitte, gecombineerd met de overvolle clubkalenders, tot teleurstellende prestaties leidt. De VS zelf baart ook zorgen; het elftal oogt stuurloos. Verder: schrikt het politieke klimaat in Amerika buitenlandse fans af? En worden de totale kosten – vluchten, hotels, parkeren, consumpties – buitensporig?

Kay: Het kan chaotisch worden door het aantal wedstrijden (40 meer dan voorheen), de vele reisafstanden, de hitte en de enorme toestroom van fans. Was Qatar 2022 steriel naast het veld, dan kan 2026 juist te intens worden.

Lang: Dat FIFA een winnende formule heeft verknoeid. Het oude format was simpel én perfect. Nu gaan nummers drie door, krijgen sommige groepswinnaars lukraak een makkelijke achtste finale en is er louter inflatie: 72 groepswedstrijden! Dat is er gewoon te veel.

Anzidei: Infantino noemt dit “het meest inclusieve toernooi ooit”. Maar terwijl ik dit schrijf, beleeft Los Angeles opnieuw onrust en militair ingrijpen vanwege immigratierazzia’s van president Donald Trump. Hoe moeten bezoekers zich veilig voelen als immigrantengezinnen hier dat niet zijn?

Tenorio: Mijn zorgen liggen vooral naast het veld. De retoriek rond immigratie en de vijandigheid tegenover Latino’s en Hispanic-Amerikanen bereiken gevaarlijke niveaus. Dat verandert niet vanzelf voor volgende zomer.

Kloke: Het politieke klimaat in de VS kan het gevoel van gastvrijheid aantasten. Maar mijn meer voetbaltechnische zorg: zijn de topspelers niet gewoon uitgeblust als het erom spant?

Cardenas: Het aantal wedstrijden. Als onvoorbereide teams worden weggespeeld en favorieten door vermoeidheid gas terugnemen, wordt het een saaie zomer.

Leeft het toernooi al in de gastlanden?

Crafton: Ik woon ruim een jaar in New York en ben de tel kwijt hoe vaak mensen níét weten dat het MetLife Stadium, net over de Hudson in New Jersey, de WK-finale huisvest. Elders ter wereld ondenkbaar, maar zo is Amerika: pas als iets op de eigen stoep staat, slaat de interesse toe.

Anzidei: Absoluut. Ik woon in East Rutherford, waar het stadion staat, en sinds MetLife voor de finale is gekozen, denk ik eraan elke keer dat ik er langsrijd. Mijn enige zorg: gaat het nieuwe Club World Cup-format de voorpret niet afzwakken?

Tenorio: In de VS zijn we er nog niet, en dat verrast me niet. Pas ergens volgend voorjaar beseft het grote publiek hóé groot dit WK is – dan barst de energie los.

Kloke: In Canada heerst opwinding. Het land voelt zich als een tiener aan de grote-mensen-tafel. De eigen competitie groeit en Canada wil laten zien hoe snel de voetbalinfrastructuur zich ontwikkelt.

Cardenas: In Mexico is er enorme trots: voor de derde keer gastheer. Het wereldnieuws over Mexico gaat vaak over criminaliteit; nu willen de steden hun betere kant tonen.

En elders?

Kay: Vanuit Engels perspectief staat het amper op de radar – en een magere 1-0 tegen Andorra zaterdag helpt niet. Mijn Welshe vrienden beginnen wél opgewonden te raken.

Lang: In Zuid-Amerika leeft bezorgdheid over een toernooi in de VS, gezien het politieke klimaat. Er moet snel duidelijkheid komen willen fans massaal afreizen zoals gewoonlijk.

Welke grote ploeg moet zich nu het meest zorgen maken?

Crafton: Geldt de VS als ‘groot’? Hun dip moet snel verholpen, maar veel vaste spelers doen deze zomer niet eens mee aan de Gold Cup. Verder: ondanks recente toernooiresultaten kan ik me niet heugen wanneer Engeland écht overtuigend speelde.

Kay: Engeland was slecht, maar Italië’s 3-0-nederlaag tegen Noorwegen baart pas echt zorgen: missen ze weer een WK? Zelfs met 48 deelnemers ziet hun kwalificatie er niet florissant uit.

Lang: Waarschijnlijk Brazilië. Ze hebben eindelijk Carlo Ancelotti gestrikt, maar hij heeft weinig tijd om veel problemen op te lossen. Normaal is Brazilië vol bravoure, nu heerst pessimisme.

Anzidei: Het voor de hand liggende antwoord is de VS. Een thuis-WK voor een ‘gouden generatie’ onder miljardairscoach Mauricio Pochettino, die nog zoekende is. Veel druk, weinig tijd.

Tenorio: De Amerikanen. De stemming rond dit team is niet zo negatief geweest sinds de mislukte kwalificatie voor 2018.

Kloke: Duitsland. Talent kan het winnen en Florian Wirtz en Jamal Musiala kunnen de weg banen, maar recente resultaten tonen een ploeg in opbouw.

Cardenas: Brazilië. De angst die tegenstanders ooit voelden voor de vijfvoudig wereldkampioen is vervlogen. Kan Ancelotti het ego herstellen? Een vroege exit zou rampzalig zijn.

Wie worden de gevaarlijke outsiders?

Crafton: Noorwegen dat Italië zo klopte is interessant; drie zeges op rij voelt als de langverwachte doorbraak van het elftal met Haaland en Martin Ødegaard. In Zuid-Amerika vind ik Ecuador boeiend: na 15 kwalificatieduels slechts vijf tegengoals en tweede in de poule.

Kay: Bij 48 teams kun je de kwartfinale halen zonder een topploeg te treffen. Veel hangt van de loting af. Ik zeg Paraguay, maar het kan bijna iedereen zijn.

Lang: Ik blijf bij Ecuador. Ze klimmen al jaren gestaag op de FIFA-ranglijst, zijn moeilijk te kloppen en defensief solide.

Anzidei: Van de al gekwalificeerden? Canada. Hun sterke Copa-run vorig jaar, plus de rivaliteit met de VS – het verhaal schrijft zichzelf. Venezuela, als ze zich plaatsen, is ook kandidaat.

Tenorio: Mexico. Ondanks alle drama hebben zij in de groepsfase thuisvoordeel. Van de drie gastlanden heeft Mexico de beste papieren voor een lange run.

Kloke: Je verwacht dat ik Canada noem, hè? Nog niet. Ik keek veel naar Japan op Qatar 2022 en vroeg me af hoe dicht een ploeg die Duitsland én Spanje versloeg, bij de kwartfinale is. Ze zijn taai en kunnen de hitte aan.

Cardenas: Na Portugal dat de Nations League won met een 40-jarige Ronaldo op de bank, vraag ik me af of we dat beeld komend jaar ook zien. Misschien kunnen ze Argentinië’s 2022-kunstje herhalen, al zal Ronaldo niet de impact van Messi evenaren.

Welke speler wordt het gezicht van het toernooi?

Crafton: Als ze erbij zijn: waarschijnlijk Ronaldo en Messi. Maar de spelers die ik live wil zien? Achraf Hakimi (Marokko), Nuno Mendes (Portugal) en misschien Vinícius Júnior, die dan eindelijk zijn Ballon d’Or kan opeisen.

Kay: Het kan Lamine Yamal worden – hij is dan pas 18, bijna 19. Maar zo veel druk op die leeftijd… Misschien wordt het toch het toernooi van Kylian Mbappé.

Lang: Yamal is moeilijk te negeren. Hij schitterde al op het EK, maar nu kent de hele wereld hem. Hij speelt zonder angst en kan dit WK naar zijn hand zetten.

Anzidei: Messi, als hij speelt. Zijn zwanenzang, en door Inter Miami intussen een lokale held. Of Christian Pulisic, áls hij de VS ver leidt (misschien dankzij zijn pauze deze zomer?).

Tenorio: Yamal. Hij is te goed, Spanje is een titelkandidaat en elke balcontact van hem ligt onder de loep. In de VS kennen veel fans hem al; het WK vergroot dat alleen maar.

Kloke: Gemakkelijk om Messi of Ronaldo te kiezen, maar ik ga ook voor Yamal. Zijn mix van charme, leeftijd en buitenaardse klasse past perfect bij de consumptie-gekke VS.

Cardenas: Jude Bellingham veroverde vorig jaar de wereld met zijn omhaal in minuut 95 tegen Slowakije, maar ik twijfel er niet aan dat Yamal de lieveling van het toernooi wordt. Hij is simpelweg exceptioneel.

Welke locatie kan iconisch worden?

Crafton: Het AT&T Stadium, thuisbasis van de Dallas Cowboys, krijgt negen duels, inclusief een halve finale, en is adembenemend. SoFi Stadium in Los Angeles is misschien het indrukwekkendst – én duurst gebouwd – maar beide stadions zijn na de kwartfinale klaar.

Kay: Het Estadio Azteca in Mexico-Stad, decor van enkele legendarische WK-momenten: de ‘Wedstrijd van de Eeuw’ (Italië-West-Duitsland, 1970) en Maradona’s ‘Goal van de Eeuw’ (tegen Engeland, 1986). Jammer dat het nu slechts vijf duels krijgt.

Lang: Ik kies voor Estadio BBVA in Monterrey. Hoeveel grote stadions hebben letterlijk bergen achter één tribune?

Anzidei: MetLife Stadium. Iedereen onthoudt altijd waar de WK-finale was.

Tenorio: Geen Rose Bowl-zonsondergang dit keer – zonde. In de VS zal Lumen Field in Seattle vermoedelijk de beste sfeer hebben. Maar het meest iconisch? Toch het Azteca.

Kloke: Wordt de Amerikaanse bombast niet te veel? Misschien is Estadio BBVA juist het antidotum tegen de steriele nieuwigheid van bijvoorbeeld SoFi.

Cardenas: Het Azteca is gerenoveerd als het straks de openingswedstrijd huisvest. De wereld denkt terug aan 1970 en 1986, toen Pelé en Maradona hier de trofee omhooghielden. Helaas geen duels meer na de achtste finale.

Wat is je grote hoop voor dit WK?

Crafton: Dat dynamische prijsstrategieën – en FIFA’s megaprognose van 13 miljard dollar omzet – het toernooi niet onbetaalbaar maken voor de meeste mensen.

Kay: Het WK 1994 gaf voetbal in de VS een enorme boost. De groei sindsdien is enorm, maar er is nóg een niveau mogelijk. Misschien lukt dat pas als Team USA de latere rondes haalt en Amerika echt gegrepen wordt.

Lang: Dat het voetbal opnieuw al het gedoe overstemt. Al zit daar een paradox: Infantino zal een geslaagd toernooi meteen gebruiken om zichzelf te profileren.

Anzidei: Dat voetbal een blijvende plek krijgt in het Amerikaanse sportlandschap en de volgende generatie inspireert, zoals in 1994 en bij het WK voor vrouwen in 1999.

Tenorio: Ik hoop dat een kleiner land, dat via het uitgebreide format binnenkomt, een verrassing dus. Dat element houden we zo van in March Madness, toch?

Kloke: Noem me een chauvinist, maar ik hoop op een Canadese stunt. Het voetbal groeit hier nog en het publiek heeft resultaten nodig om het serieus te nemen.

Cardenas: Dat het toernooi zo lang mogelijk competitief blijft. Als debutanten als Oezbekistan of Jordanië worden afgedroogd, of favorieten hun sterren sparen, mislukt het uitgebreide format. De gastlanden móéten bovendien iets goeds neerzetten.

En tot slot… wie wint het WK?

Crafton: Ancelotti flikt het met Brazilië – al is veel progressie nodig. Anders Engeland, na strafschoppen.

Kay: Drie uitgesproken favorieten (Spanje, Argentinië, Frankrijk) en daarachter nog een peloton (Brazilië, Duitsland, Portugal, misschien Engeland). Ik kies Spanje, maar het veld ligt open.

Lang: Engeland of Argentinië.

Anzidei: Laat me het niet hardop zeggen! (Maar zien we een derde ploeg die back-to-back wint?)

Tenorio: Argentinië doet weer mee, maar Spanje oogt ongelooflijk talentvol. Ze zijn in opmars en lijken de volgende generatie-superster al te hebben.

Cardenas: Sinds hun triomf in 2022 is Argentinië nóg beter geworden. Messi doet nog mee, maar zonder hem speelt het elftal sneller en directer. Mijn geld staat op La Albiceleste.

Kloke: Toen het WK in 1998 uitbreidde, won voor het eerst Frankrijk. Ik voorspel opnieuw een debuterende kampioen in 2026: Nederland.