Aston Villa – Manchester United 2-1

Villa Park had zondag iets van een theater waar je binnenkomt voor een drama en naar buiten stapt met vuurwerk in je oren. Aston Villa won met 2-1 van Manchester United dankzij een betoverende dubbelklapper van Morgan Rogers, die twee keer dezelfde boodschap in de kruising stuurde: dit is óns huis.

United had fases van controle, balbezit en kansen, maar ook dat ene, dodelijke momentje slordigheid dat een topwedstrijd kan laten kantelen. Villa hoefde niet constant te domineren. Villa hoefde alleen maar… te raken.

Wedstrijd in één oogopslag

Uitslag: Aston Villa 2-1 Manchester United
Doelpunten: Rogers (45’, 57’), Cunha (45+3’)
Stadion: Villa Park (Birmingham)
Toeschouwers: 43.157
Scheidsrechter: Michael Oliver

Vooraf: vorm, keuzes en een volle ziekenboeg

Aston Villa kwam niet alleen met vertrouwen het veld op, maar met een complete zegereeks in de jaszak: tiende overwinning op rij in alle competities en zevende Premier League-zege op rij. Villa bleef daardoor stevig derde en kroop tot op drie punten van koploper Arsenal.

Manchester United reisde naar Birmingham met een selectie vol schuivende puzzelstukjes. Sky Sports meldde onder meer dat Casemiro geschorst was en dat Bryan Mbeumo en Amad Diallo afwezig waren door de Afrika Cup. Amorim moest improviseren, maar United begon opvallend brutaal.

Opstellingen (basis)

Aston Villa: Emiliano Martínez; Cash, Konsa, Lindelöf, Maatsen; Onana, Kamara; Tielemans, McGinn, Rogers; Watkins.
Manchester United: Lammens; Dalot, Yoro, Heaven, Shaw; Dorgu, Ugarte, Fernandes; Cunha, Mount; Šeško.

Eerste helft: keepers, blokken en een bliksemslot

De openingsfase was het soort voetbal dat je niet “rustig aftasten” kunt noemen. United prikte meteen: Cunha draaide naar binnen en zocht de verre hoek, terwijl Villa via Watkins en McGinn gevaarlijk werd. Ayden Heaven moest zelfs twee keer reddend optreden door pogingen van Watkins te blokkeren. Aan de overkant hield Martínez Šeško van een treffer af, waardoor het duel al vroeg op spanning stond in plaats van op score.

Villa had een paar momenten waarop het publiek al half opstond. Een Maatsen-voorzet die meer schot dan cross leek, een slimme beweging van Rogers, en zelfs een tikje dat de paal vond. Maar de échte doorbraak kwam pas toen het bijna rust was.

45’ | 1-0 Rogers: een doelpunt met een handtekening

John McGinn vond Rogers aan de linkerkant, en daar begon het: controle, halve meter ruimte, naar binnen draaien en dan die krul die keepers laat lijken alsof ze met laarzen in beton staan. 1-0 Villa.

45+3’ | 1-1 Cunha: cadeaupapier van Cash

Het antwoord van United kwam nog vóór de thee. Matty Cash werd afgetroefd door Patrick Dorgu, de bal viel vrij en Cunha rondde koelbloedig af uit lastige hoek. Villa’s feestje was nog niet eens uitgezongen of de score stond alweer gelijk.

Tweede helft: Fernandes valt weg, Rogers zet de kroon op

Alsof het duel nog niet genoeg verhaallijnen had, kreeg United vlak na rust een nieuwe dreun: Bruno Fernandes moest achterblijven in de kleedkamer. Lisandro Martínez kwam erin, opvallend genoeg in een meer vooruitgeschoven rol, maar United miste meteen dat ene controlepunt tussen de lijnen. Amorim noemde het later een soft tissue-probleem en verwachtte dat het “wel even” kan duren.

United had nog steeds de bal vaker aan de voet en kwam ook tot kansen, maar Villa rook bloed: zodra United een seconde verslapte, schoot Villa als een veer uit een horloge terug.

57’ | 2-1 Rogers: opnieuw diezelfde dolk

De tweede treffer voelde als een herhaling met extra gif. Rogers was er het scherpst bij, won het moment van Yoro, en krulde opnieuw raak voorbij Lammens. Twee schoten, twee kunstwerkjes.

Slotfase: United duwt, Villa buigt mee maar breekt niet

United had het overwicht in de cijfers: meer balbezit (57,2%), meer schoten, meer schoten op doel. Maar cijfers scoren niet. Villa verdedigde compacter, zette slim druk op de eerste opbouw en liet United nét vaak genoeg in de buitenbaan voetballen.

De grootste kans op 2-2 was er wel degelijk: Cunha kreeg een vrije kopkans vanaf dichtbij na een voorzet van Dorgu, maar hij mikte naast. Een paar minuten later probeerde United het met invallers en standaardsituaties, maar Villa hield het hoofd koel.

Wissels & kaarten (belangrijkste momenten)

46’ United: Lisandro Martínez in, Fernandes uit
73’ United: Zirkzee en Fletcher erin
75’ Villa: Digne en Malen erin
Gele kaarten: Ugarte (68’), Dalot (72’), Bogarde (90+2’)

Spelers uitgelicht

Morgan Rogers (Villa)

Twee goals, twee keer topkwaliteit. Rogers was niet constant in beeld, maar telkens als hij verscheen, gebeurde er iets dat je herinnert. Reuters noteerde ook dat hij na afloop zijn shirt aan een fan gaf, een klein gebaar dat precies past bij de vibe in Villa Park: ploeg en publiek zitten in dezelfde stroomversnelling.

Patrick Dorgu (United)

De assist bij de 1-1 kwam uit zijn agressie en timing. Hij gaf United dreiging, en hij legde later ook die kopkans voor Cunha klaar. Alleen: voetbal is soms wreed. Je kunt een fout forceren, en alsnog verliezen op twee geniale momenten van de tegenstander.

Bruno Fernandes (United)

Zijn uitvallen was een kantelpunt. Niet omdat United daarna instortte, maar omdat de wedstrijden waarin het “net niet” is, vaak precies draaien om dit soort spelverdelers: één ontbrekend brein, één versnelling minder in de beslissende zone.

Wat betekent dit voor de ranglijst?

Aston Villa blijft derde en blijft in het spoor van Arsenal en Manchester City.
Manchester United blijft zevende en ziet de druk rond de topplaatsen toenemen, zeker met de blessurezorgen die maar blijven stapelen.

En nog een leuke voetnoot: Dit was pas de tweede thuiszege van Villa op Manchester United in 30 jaar op Villa Park