Drie vragen na het afgelopen Premier League weekend

Dit was het weekend waarop Manchester United zijn derde wedstrijd op rij won, Sunderland zijn verbluffende seizoensstart voortzette, Bournemouth bewees dat ze misschien wel het meest spectaculaire team in de Premier League zijn en Tottenham Hotspur zonder al te veel moeite Everton versloeg.

Het Premier League-seizoen is negen wedstrijden oud. We zijn pas op een kwart van de campagne. We zitten eigenlijk nét op het punt waarop je kunt zeggen dat de ranglijst groot genoeg is als steekproef om serieus te nemen. Nog niet op het punt waarop we keiharde conclusies kunnen trekken over hoe alles zal eindigen.

Op dit moment is het Arsenal dat de titel kan verspelen.

De top van de ranglijst heeft een wat ongebruikelijke en verfrissende uitstraling, met Bournemouth en Sunderland op Champions League-plaatsen. Bij Bournemouth is dat het resultaat van gestage progressie onder Andoni Iraola en het laten zien van de waarde van slim transferbeleid. Sunderland heeft een opwindende eerste paar weken terug op het hoogste niveau achter de rug. Misschien zakt dat snel weer weg, maar voor nu maakt niemand zich daar druk om.

Beide clubs beleven de tijd van hun leven — iets wat je niet kunt zeggen van de teams waarvan de meesten van ons verwachtten dat ze bovenin zouden meedoen.

De nederlaag van Manchester City tegen Aston Villa op zondag was al hun derde van dit seizoen, en hun gewoonte om worstelende teams omver te duwen maar te verliezen van goede ploegen voorspelt weinig goeds voor hun kansen om Arsenal nog in te halen.

Liverpool staat nu zeven punten achter en, misschien nog beschamender, onder het inmiddels weer competente Manchester United op de ranglijst. Het beleid van Chelsea om uitsluitend jonge spelers vast te leggen is misschien logisch als je kijkt naar de handelswaarde, maar blijkt minder succesvol als het gaat om consequent wedstrijden winnen. Tottenham staat derde, maar heeft simpelweg niet de breedte en kwaliteit om Arsenal serieus te bedreigen.

Niemand komt qua betrouwbaarheid ook maar in de buurt van Arsenal. Op het eerste gezicht slepen ze hun zeges eruit: ze zijn meestal net één doelpunt beter dan de tegenstander, soms twee. Je kunt je afvragen of hun relatief beperkte aantal doelpunten op een gegeven moment een probleem wordt. Maar voorlopig is hun defensie zó sterk (ze hebben al een maand geen Premier League-doelpunt meer tegen gekregen) dat het echt niet uitmaakt als ze er zelf maar één of twee maken.

En onthoud dat Arsenal dit doet zonder Martin Ødegaard, Noni Madueke en Kai Havertz. Je mag dus verwachten dat er nóg meer creativiteit vrijkomt zodra zij terugkeren.

In eerdere jaren hing er altijd een soort kwetsbaarheid om Arsenal heen, het gevoel dat ze net niet de meedogenloosheid hadden die je nodig hebt. Nu niet meer. Arsenal is de meest betrouwbare ploeg in de Premier League, en dat zal waarschijnlijk genoeg zijn.

Moet Slot iets minder openhartig zijn over Liverpool’s problemen?

Het goede nieuws voor Liverpool: ze zijn niet de eerste regerend kampioen die vier Premier League-duels op rij verliest.

Manchester City deed het vorig seizoen. Liverpool zelf deed het in 2020-21. Leicester City verloor er zelfs vijf op rij in het seizoen na hun wondertitel.

Het slechte nieuws: geen van die ploegen kwam in de buurt van het prolongeren van de titel. Zoals eerder gezegd is het eigenlijk nog vroeg voor grote uitspraken, maar Liverpool heeft niet alleen vier competitienederlagen op rij geleden, ze hebben dat gedaan met zóveel verschillende problemen dat het moeilijk is om te zien hoe ze dat snel oplossen voordat Arsenal helemaal uit zicht is — als dat niet al zo is.

WAT JE HIERNA ZOU MOETEN LEZEN
Arne Slot en Liverpool raken door hun excuses heen

De Nederlander heeft verzachtende omstandigheden aangevoerd voor zijn Premier League-kampioenen. Maar is dat terecht?

Slots reactie op deze nederlagen is opmerkelijk. Op zaterdag vertelde hij aan Match of the Day dat “elke wedstrijd een ander probleem heeft”, en later zei hij tegen de geschreven pers: “Teams hebben een bepaalde speelstijl tegen ons, en dat is een heel goede strategie om tegen ons te spelen. Wij hebben daar nog geen antwoord op gevonden, en telkens 1-0 achter komen helpt ook niet echt.

“Ze zijn heel goed in duels winnen en tweede ballen veroveren en daar moet je ze ook credits voor geven. Het is ook moeilijk om een wedstrijd te winnen als de balans bij spelhervattingen in hun voordeel is.”

Misschien moeten we hier niet over klagen — dit niveau van eerlijkheid van een manager is leerzaam. Vanuit het oogpunt om meer inzicht te krijgen in het spel is het interessant om iemand in Slots positie precies te horen uitleggen hoe tegenstanders Liverpool verslaan.

Misschien denkt hij dat elke manager die zichzelf serieus neemt dit allang weet, dus dat het geen kwaad kan als hij het hardop zegt.

Maar: helpt dit hém? Is het slim om toekomstige tegenstanders in feite te vertellen dat Liverpool kwetsbaar is bij standaardsituaties, lange ballen, ingooien en alle andere dingen die hen momenteel problemen bezorgen?

Liverpool heeft al genoeg problemen. De overmatige openheid van hun trainer is er eigenlijk eentje die ze er niet bij kunnen hebben.

Lees ook: Arne Slot en Liverpool raken door hun excuses heen

Zijn Wolves nu al gedoemd?

Als iets pijn doet, dan is het wel een tegendoelpunt in de 94ste minuut tegen een promovendus, in een wedstrijd waarin je al van 2-0 achterstand was teruggekomen.

Wolverhampton Wanderers had nog een beetje moed kunnen putten uit een gelijkspel tegen Burnley, ook al zou een thuiswedstrijd tegen die tegenstander in theorie precies zo’n duel moeten zijn waarin elke ploeg die wil overleven eigenlijk drie punten moet pakken in plaats van één.

Maar met twee punten uit negen wedstrijden slinkt die overlevingskans al flink. Zó erg zelfs dat Wolves-fans misschien al niet meer alleen bang zijn voor degradatie uit de Premier League dit seizoen, maar vrezen dat de inzinking zó diep is dat een tweede degradatie — volgend seizoen uit het Championship — al in de lucht hangt.

Misschien verrast de schaal van hun dramatische vorm, maar dát ze dramatisch zijn is geen verrassing, want dit zat er al een paar seizoenen aan te komen. Er was een tijd dat Wolves meer ambieerde dan alleen overleven: ze eindigden in drie van hun eerste vier seizoenen na promotie in 2018 in de top 10, en haalden in die periode ook de halve finale van de FA Cup en de kwartfinale van de Europa League.

Maar de resultaten zijn langzaam maar zeker achteruitgegaan, terwijl de clubleiding ogenschijnlijk heeft besloten dat simpelweg in de Premier League blijven voldoende is, en dat je je beste spelers gewoon kunt verkopen en ze goedkoop kunt vervangen.

En de afgelopen seizoenen werkte dat nog net: ze konden leunen op het feit dat de drie promovendi vaak erbarmelijk waren, plus dingen als Tottenham dat vorig seizoen de competitie min of meer liet lopen ten gunste van Europa en andere concurrenten die puntenaftrek kregen. Dat alles hield hun hoofd boven water en zorgde er — dankzij puur basisniveau-competentie — voor dat hun plek in de Premier League behouden bleef.

Dat hebben ze dit seizoen allemaal níet. Alle drie de promovendi wonnen dit weekend, iets wat vorig seizoen nooit is gebeurd. Burnley, Sunderland en Leeds hebben samen 38 punten behaald vóór het einde van oktober, wat nu al 64,4 procent is van het totaal dat Leicester, Ipswich en Southampton vorig seizoen bij elkaar wisten te sprokkelen in een heel jaar.

Het nieuwe trio — vooral Sunderland — is georganiseerder en doelgerichter dan hun voorgangers, die rond deze tijd een jaar geleden al praktisch afgedreven richting de afgrond lagen. Alle andere teams konden toen redelijk rustig ademhalen, in de wetenschap dat je niet heel goed hoefde te zijn om te overleven.

Dit keer niet. Vítor Pereira, die in september op volstrekt onverklaarbare wijze een nieuw contract kreeg, is lang niet het grootste probleem van de club, maar Wolves gokte er in feite op dat hij opnieuw de opleving in resultaten zou kunnen brengen die hij vorig seizoen voor elkaar kreeg. Dat is niet gelukt — en daardoor lijken ze nu vrijwel zeker af te stevenen op degradatie.