Nottingham Forest: de club waar traditie en vernieuwing elkaar blijven uitdagen
Een rood dat meer is dan een kleur
Nottingham Forest werd opgericht in 1865 in het Clinton Arms in Nottingham. Op diezelfde bijeenkomst kozen de oprichters voor “Garibaldi-red” als clubkleur—een directe ode aan de Italiaanse vrijheidsstrijder Giuseppe Garibaldi en zijn ‘redshirts’. Dat esthetische statement groeide uit tot een identiteit: The Reds, de Garibaldi Reds, een club die rood draagt met een verhaal. Zelfs vandaag de dag verwijzen fans en clubmedia geregeld naar die oorsprong als bindmiddel tussen verleden en heden.
De gouden jaren onder Brian Clough
Vraag willekeurige voetballiefhebbers wat Nottingham Forest zo bijzonder maakt, en de kans is groot dat de naam Brian Clough valt. Onder Clough—vaak in één adem genoemd met zijn briljante assistent Peter Taylor—bereikte Forest eind jaren ’70 een niveau dat haast mythisch aandoet. Na het winnen van de First Division in 1977/78, veroverde Forest de Europacup I (de huidige Champions League) in 1979 én 1980—een unieke dubbel die de club tot de dag van vandaag onderscheidt. Forest behoort zo tot het selecte gezelschap van Engelse clubs dat Europa’s grootste prijs heeft gewonnen. Het is tevens een zeldzaamheid in het Europese voetbal: een club met méér Europacups dan landskampioenschappen.
Die jaren leverden ook andere prijzen op: vier League Cups (1978, 1979, 1989, 1990), twee FA Cups (1898, 1959) en de Europese Supercup (1979). De prijzenkast van Forest vertelt het verhaal van een club die op het hoogtepunt zowel thuis als in Europa een reus was.
Verval, worsteling en lange weg terug
Na de hoogtijdagen volgde een lange, grillige periode. De jaren ’90 brachten nog fraaie intermezzo’s—denk aan flamboyante spelers en aanvallende teams—maar degradaties en financiële zorgen tekenden het tijdperk. Het duurde uiteindelijk 23 jaar voordat Forest terugkeerde in de Premier League. Die terugkeer kwam op 29 mei 2022 tot stand via de play-offfinale tegen Huddersfield Town (1-0), beslist door een eigen doelpunt van Levi Colwill. Het was het sluitstuk van een adembenemende wederopstanding onder manager Steve Cooper, die de club dat seizoen van de onderste regionen naar Wembley loodste.
Nieuwe eigentijdse koers: Marinakis, investeringen en risico’s
In mei 2017 nam de Griekse zakenman Evangelos Marinakis de club over. Zijn entree bracht bestuurlijke structuur, ambitie en kapitaal. Forest professionaliseerde, investeerde in staf en selectie en legde de lat hoog: terug naar de Premier League en daarna structureel meedoen. Dat lukte—maar de snelle schaalvergroting had ook een keerzijde.
Na promotie in 2022 brak Forest een Brits record door in één zomer 21 spelers vast te leggen. Sportief hielp het de overlevingskans; financieel bracht het een complexe balans van kosten, afschrijvingen en transferstromen met zich mee.
De PSR-storm: aftrek van punten en een signaal aan de markt
Die financiële rek- en strekoefeningen kregen een staartje. In maart 2024 kreeg Forest een aftrek van vier punten wegens een overtreding van de Premier League’s Profitability and Sustainability Rules (PSR). De club tekende beroep aan, maar een onafhankelijk beroepspanel bekrachtigde op 7 mei 2024 de sanctie. Het was een harde les én een markeringspunt in het debat over investeringen, promotie en financiële regulering in het moderne voetbal.
Het sportieve antwoord: van lijfsbehoud naar Europa
Opvallend genoeg kwam Forest hierna juist sportief in rustiger vaarwater. Onder Nuno Espírito Santo—die in december 2023 Steve Cooper opvolgde—sloeg de club een pragmatische, effectieve koers in. Het seizoen 2024/25 werd afgesloten met een 7e plek—de beste eindklassering in dertig jaar—en daarmee Europese kwalificatie via de Conference League. Het was het eerste Europese ticket sinds 1995/96.
Nuno zette op 21 juni 2025 zijn handtekening onder een contract tot 2028, een beloning voor de duidelijke lijnen en resultaten. Tegelijkertijd is het moderne topvoetbal volatiel; in augustus 2025 laaiden geruchten op over spanning tussen trainer en eigenaar. Hoe de relatie zich ontwikkelt, is iets om scherp te volgen, maar het fundament—een competitief elftal, een heldere speelwijze en fanbase vol energie—staat.
City Ground: thuis aan de Trent, klaar voor de toekomst
Forest speelt sinds 1898 in de City Ground, iconisch gelegen aan de oever van de rivier de Trent. Het stadion heeft decennialang de clubidentiteit mee gevormd: traditioneel, compact en luidruchtig. In 2025 kwam er groen licht voor een grootschalige verbouwing. De Peter Taylor Stand wordt gesloopt en vervangen door een nieuwe tribune met circa 10.000 zitplaatsen, waarmee de totale capaciteit boven de 35.000 uitkomt—een stevige stap om inkomsten en beleving naar een hoger niveau te tillen en de club klaar te maken voor structurele top-10-ambities.
Rivaliteiten die het DNA kleuren
In de East Midlands zijn derby’s niet zomaar wedstrijden. De rivaliteit met Leicester City is taai en historisch beladen; de clubs vertegenwoordigen de twee grootste steden in de regio en kruisen al sinds 1901 de degens. Tel daarbij de derby-lading met Derby County en je begrijpt waarom duels tegen deze opponenten het rood in Nottingham nét wat feller doen gloeien. De derby’s zijn meetpunten van trots, identiteit en sportieve progressie.
Supporterscultuur: Forza Garibaldi en de rode draad van traditie
De Forest-aanhang staat bekend om sfeeracties en een trouw dat lijden verdraagt en successen intens viert. Supporterscollectief Forza Garibaldi speelt hierin een sleutelrol met creatieve displays, pre-match gatherings en acties die de clubhistorie en het heden verbinden. Het initiatief, gestart in 2016, wil de reputatie van Forest-supporters als origineel én onvoorwaardelijk versterken—thuis en uit.
Opleiden, doorontwikkelen en verkopen: de Nigel Doughty Academy
De jeugdopleiding—sinds 2012 vernoemd naar voormalig eigenaar Nigel Doughty—heeft een duidelijke stempel gedrukt op Forests moderniseringsslag. Bekende voorbeelden: Joe Worrall (club-icoon en leider), Matty Cash (verkocht aan Aston Villa) en Brennan Johnson (clubrecord-verkoop naar Tottenham). Het model is herkenbaar: talent laten doorbreken, marktwaarde opbouwen en op het juiste moment incasseren—om vervolgens opnieuw te investeren in de selectie.
De verkoop van Brennan Johnson aan Spurs voor circa €55 miljoen (september 2023) illustreert hoe Forest kapitaal vrijspeelt zonder de ploegidentiteit te verliezen; de club bouwde elders rendement in de selectie op, terwijl de sportieve lijn onder Nuno overeind bleef.
Selectie en speelstijl: pragmatisch, direct en flexibel
Nuno’s Forest is geen ploeg die steriel wil domineren; het wil wedstrijden controleren vanuit structuur en verticaliteit. In balbezit zoekt Forest vaak snel de halfspaces met creatieve tien-achtige profielen (zoals Morgan Gibbs-White), terwijl de flanken het spel kunnen rekken of juist vroeg de diepte zoeken. In de omschakeling profiteert de ploeg van loopvermogen en duelkracht: backs die durven opstomen, middenvelders die tikken en tackelen combineren, en spitsen die ruimte kunnen bespelen of een bal kunnen vasthouden. Het leverde in 2024/25 niet alleen punten, maar ook uitschieters op—zoals de 7-0 thuiszege op Brighton op 1 februari 2025.
Dat tactische pragmatisme past bij de Premier League-realiteit: wedstrijden met verschillende scenario’s, waarin soms pressing en veldbezetting de doorslag geven, en soms gewoon een strakke omschakeling en dodelijke efficiëntie.
Bestuur en governance: ambitie met een rekenliniaal
Forest is anno 2025 een club met top-10-ambitie, een groeiend stadion en Europese deelname. Maar: de PSR-ervaring heeft het bestuur een spiegel voorgehouden. De lessen:
- Selectiebouw moet gefaseerd, niet in schokken. Dat vergroot continuïteit en verlaagt afschrijvingsdruk.
- Verkoopmomenten zijn cruciaal—zoals bij Brennan Johnson.
- Stadioninkomsten (matchday, hospitality, museum, fan-experience) moeten groeien om minder afhankelijk te zijn van transferwinsten.
- Europese kwalificatie biedt sportieve glans én extra inkomsten, maar vraagt om een bredere, PSR-proof selectie.
De contractverlenging van Nuno tot 2028 onderstreept de wens om sportieve stabiliteit te borgen, al blijft de interne dynamiek—in elke ambitieuze club—kwetsbaar bij tegenslag of koerswijzigingen.
City Ground 2.0: katalysator voor de volgende stap
De goedgekeurde verbouwing van de City Ground is méér dan een stenen project; het is een strategisch instrument. Meer capaciteit (35.000+), moderne faciliteiten, betere hospitality en extra commerciële ruimtes leveren stabielere inkomsten en verhogen de aantrekkingskracht voor spelers en fans. De locatie aan de Trent blijft behouden—een plus voor erfgoed, beleving en stadsbinding. Voor een club die een duurzame plek in de bovenste helft nastreeft, is het stadionproject bijna net zo belangrijk als ieder transferwindow.
Wat maakt Forest zó Forest?
- Identiteit met wortels – het Garibaldi-rood, een eigen stadion sinds 1898 en supporters die zichzelf organiseren om de clubbeleving te versterken.
- Een legende die blijft spreken – de Clough-jaren vormen een maatstaf én inspiratiebron; het is de mythe die elke generatie opnieuw wil najagen.
- Heruitvinden als vaardigheid – van degradaties en financiële problemen naar promotie, massale selectie-vernieuwing, PSR-tegenslag en toch Europese kwalificatie: Forest leert, past aan en klimt.
- Regio-trots en derby-lading – rivaliteit met Leicester en Derby die elke cyclus extra intensiteit geeft en de lat voor succes zichtbaar maakt.
De horizon: waar kan dit heen?
Sportief
Met een Conference League-ticket op zak en een selectie die meer balans heeft dan in de promotiejaren, is een plek tussen 7 en 10 realistisch—mits de belasting van Europa slim wordt gemanaged. De sleutel ligt bij:
- Kernspelers fit houden (creatie, doelpunten, defensieve as).
- Slimme rotatie in periodes met midweeks voetbal.
- Gerichte versterkingen in plaats van brede, kostbare ‘overhauls’.
Financieel & bestuurlijk
De PSR-kaders zijn strakker voelbaar dan ooit. Forest zal—zoals veel subtopclubs—een buy-to-develop-to-sell-model verfijnen, met de City Ground-upgrade als anker voor extra omzet. De jeugdopleiding blijft een pijler: eigen spelers leveren niet alleen sportief rendement, maar bieden financiële flexibiliteit.
Stadion & fan-experience
De verbouwing moet niet alleen stoelen toevoegen, maar de beleving vergroten: betere sightlines, hospitality, museale presentaties van de clubhistorie en matchday-routing die de flow verbetert. In combinatie met de sfeertraditie en de creativiteit van fan-collectieven kan Forest het stadion tot een competitief voordeel maken.
Conclusie: Forest, de club die zichzelf blijft uitdagen
Nottingham Forest is geen gewone Premier League-club. Het is een cultuurdrager met een uitzonderlijk palmares, een stadion dat als anker in de stad ligt en een supporterscultuur die de club vooruit duwt. De weg terug naar de top ging niet zonder hobbels: massale transfers, PSR-sancties en bestuurlijke chaos. En toch is er anno 2025 een rode draad: een team dat beter in balans is, een trainer met een plan, Europese horizon en een stadion dat klaar is voor de toekomst.
De magie van Forest zit in dat samenspel: traditie die moderniseert. Wie de City Ground binnenloopt, voelt het—van de tribune tot aan het veld. Het is de belofte dat verleden en toekomst elkaar niet bijten, maar elkaar juist sterker maken. Als Forest die lijn weet vast te houden—sportief verstandig, financieel gedisciplineerd en cultureel trouw aan zichzelf—dan kan de club zich definitief nestelen waar ze volgens velen thuishoort: permanent in de bovenste helft van de Premier League, mét regelmatige Europese avonturen.
City Ground / Nottingham Forest
Lees meer op Voetbaltripsengeland
